Verse IV.39

Ratnagotravibhāga Root Verse IV.39

Previous Verse

Next Verse

Verse IV.39 Variations

शुभा मनोज्ञा दिवि तूर्यनिस्वना भवन्ति चित्तोद्धतिवृद्धिहेतवः
तथागतानां तु रुतं महात्मनां समाधिचित्तार्पणभाववाचकम्

E. H. Johnston as input by the University of the West.

śubhā manojñā divi tūryanisvanā bhavanti cittoddhativṛddhihetavaḥ
tathāgatānāṃ tu rutaṃ mahātmanāṃ samādhicittārpaṇabhāvavācakam

E. H. Johnston as input by the University of the West.

ལྷར་ནི་མཛེས་ཤིང་ཡིད་འོང་སིལ་སྙན་སྒྲ། །
སེམས་ཀྱི་རྒོད་པ་འཕེལ་བར་འགྱུར་བའི་རྒྱུ། །
ཐུགས་རྗེའི་བདག་ཉིད་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་གསུང་། །
ཏིང་འཛིན་སེམས་གཏོད་བསམ་པ་སྐུལ་བྱེད་ཉིད། །

Dege, PHI, 137

The beautiful and pleasing sounds of the cymbals in heaven
Are the causes for increasing mind’s agitation,
But the voice of the magnanimous tathāgatas
Encourages the intention of entrusting the mind to samādhi.

When the Clouds Part, Brunnhölzl, 444

Dans le monde des dieux, le son des cymbales dont la beauté se double

D’un charme exquis augmente l’agitation mentale habituelle.

La parole des tathāgatas, compassion incarnée, incite

À réfléchir et à méditer jusqu’au recueillement profond.

Charrier, Christian and Patrick Carré. Traité de la Continuité suprême du Grand Véhicule. Plazac: Éditions Padmakara, 2019.

RGVV Commentary on Verse IV.39

Tibetan
English
Sanskrit
Chinese

---

Full Tibetan Commentary
Full English Commentary
Full Sanskrit Commentary
Full Chinese Commentary

།རྣམ་པ་བཞི་པོ་འདི་དག་གིས་ངེས་པར་བསྟན་པ་ནི། མདོར་བསྡུ་ན་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་བཞིས་གྲངས་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་རིག་པར་བྱ་སྟེ། {br}ལྷར་ནི་རྔ་ཡི་སྒྲ་ཆེན་པོ། །སར་གནས་རྣམས་ཀྱི་རྣར་མི་འགྲོ། །སངས་རྒྱས་རྔ་སྒྲ་འཁོར་བ་ཡི། །ས་འོག་འཇིག་རྟེན་དག་ཏུ་འགྲོ། །ལྷར་ནི་ལྷ་ཡི་སིལ་སྙན་བྱེ་བ་མང་། །འདོད་མེ་མངོན་པར་འཕེལ་བའི་དོན་དུ་སྒྲོགས། །ཐུགས་རྗེའི་བདག་ཉིད་རྣམས་ཀྱི་དབྱངས་གཅིག་ཀྱང་། །སྡུག་བསྔལ་{br}མི་རབ་ཞི་བའི་དོན་དུ་འཇུག །ལྷར་ནི་མཛེས་ཤིང་ཡིད་འོང་སིལ་སྙན་སྒྲ། །སེམས་ཀྱི་རྒོད་པ་འཕེལ་བར་གྱུར་པའི་རྒྱུ། །ཐུགས་རྗེའི་བདག་ཉིད་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་གསུང་། །ཏིང་འཛིན་སེམས་གཏོང་བསམ་པ་སྐུལ་བྱེད་ཉིད། །མདོར་ན་མ་ལུས་འཇིག་རྟེན་ཁམས་རྣམས་{br}སུའང་། །ལྷ་དང་ས་ཡི་བདེ་བའི་རྒྱུ་གང་ཡིན། །དེ་ནི་མ་ལུས་འཇིག་རྟེན་ཁྱབ་སྣང་བ། །དབྱངས་ཉིད་ལ་ནི་རབ་ཏུ་བརྟེན་པར་བརྗོད།།ལུས་ཀྱི་ཆོ་འཕྲུལ་གྱིས་ཕྱོགས་བཅུའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་མ་ལུས་པར་ཁྱབ་པས་ནི། རྫུ་འཕྲུལ་གྱི་ཆོ་འཕྲུལ་ཞེས་བསྟན་ཏོ། །སེམས་ཀྱི་

---

རྣམ་གྲངས་མཁྱེན་པས་དེ་རྟོགས་པ་སེམས་ཅན་གྱི་སེམས་ཀྱི་སྤྱོད་པ་ཟབ་མོ་སྣང་བ་ནི་ཀུན་བརྗོད་པའི་ཆོ་འཕྲུལ་ལོ།

It should be understood that a brief instruction on these four aspects P130a) [is given] in due order by the [following] four verses.

The great sounds of the drums in heaven

Do not reach the hearing of those dwelling on earth,

But the sound of the drum of the perfect Buddha

Reaches [even] those in the lowest region of saṃsāra. IV.37

In heaven, the many myriads of divine cymbals

Sound [only] for the sake of kindling the flame of desire,

But the single voice of those whose character is compassion

Manifests for the sake of pacifying the cause of the fire of suffering. IV.38 (J104)

The beautiful and pleasing sounds of the cymbals in heaven

Are the causes for increasing mind’s agitation,

But the voice of the magnanimous tathāgatas

Encourages the intention of entrusting the mind to samādhi. IV.39

In brief, what is the cause of happiness in [all]

Infinite worldly realms, the celestial and the earthly,

Is stated with reference to this voice that appears

Pervasively in all worlds without exception. IV.40

That the [Buddha] pervades all worldly realms in the ten directions without exception through assuming various physical forms indicates "the miraculous display of miraculous powers." (D124b) That he illuminates the impenetrable mental conduct of all the sentient beings who belong to these [worlds] through his wisdom of [knowing all] ways of the mind is "the miraculous display of pointing out." That he gives instructions and directions about the path that is conducive to deliverance through the utterances of his voice is "the miraculous display of advice."

eṣāṃ khalu caturṇām ākārāṇāṃ yathāsaṃkhyam eva caturbhiḥ ślokaiḥ samāsanirdeśo veditavyaḥ /

śabdā mahānto divi dundubhīnāṃ kṣitisthiteṣu śravaṇaṃ na yānti /

saṃsārapātālagateṣu loke saṃbuddhatūryasya tu yāti śabdaḥ // 37 //

bahvyo ’marāṇāṃ divi tūryakoṭyo nadanti kāmajvalanābhivṛddhau /

ekas tu ghoṣaḥ karuṇātmakānāṃ duḥkhāgnihetupraśamapravṛttaḥ // 38 //

śubhā manojñā divi tūryanisvanā bhavanti cittoddhativṛddhihetavaḥ /

tathāgatānāṃ tu rutaṃ mahātmanāṃ samādhicittārpaṇabhāvavācakam // 39 //

samāsato yat sukhakāraṇaṃ divi kṣitāv anantāsv api lokadhātuṣu /

aśeṣalokaspharaṇāvabhāsanaṃ praghoṣam āgamya tad apy udāhṛtam // 40 //

kāyavikurvitena daśadigaśeṣalokadhātuspharaṇam ṛddhiprātihāryam iti sūcitam / cetaḥparyāyajñānena tatparyāpannaṃ sarvasattvacittacaritagahanāvabhāsanam ādeśanāprātihāryam / vāgghoṣodāharaṇena nairyāṇikīṃ pratipadam ārabhya tadavavādānuśāsanam anu śāstiprātihāryam /

No Chinese commentary defined.

Other English translations

Obermiller (1931)

Amongst the gods, the sweet and pleasant sounds of their music

Only enhance the emotion of the mind,

(On the contrary) the voice of the merciful Buddha

Summons one to give up the mind

To the practice of profound meditation.

Takasaki (1966)

The sounds of cymbals in heaven, though they be pure and pleasant,

Are the causes for increasing the elation of mind,

The voice of the great Buddhas, however,

Speaks of the concentration of mind in meditation.

Fuchs (2000)

The beautiful and bewitching sound of the cymbals

causes among the gods increase of their distraction,

whereas the speech of the compassionate Tathagata

exhorts [us] to reflect and commits the mind to samadhi.

Textual sources

Commentaries on this verse

Academic notes