Verse IV.41

From Buddha-Nature
m (Text replacement - "\<br>།(.*)།" to "<br>$1། །")
m (Text replacement - "=།(.*)།" to "=$1། །")
Line 11: Line 11:
 
}}{{VerseVariation
 
}}{{VerseVariation
 
|VariationLanguage=Tibetan
 
|VariationLanguage=Tibetan
|VariationOriginal=།ཇི་ལྟར་རྣ་བ་དང་བྲལ་བས། །ཕྲ་མོའི་སྒྲ་ནི་མི་མྱོང་ཞིང་།<br>ཐམས་ཅད་ལྷ་ཡི་རྣ་བར་ཡང་། ། །རྣ་ལམ་དུ་ནི་མི་འགྲོ་བཞིན།<br>དེ་བཞིན་ཆོས་ཕྲ་མཆོག་ཏུ་ནི། ། །ཞིབ་མོའི་ཡེ་ཤེས་སྤྱོད་ཡུལ་ཡང་།<br>ཉོན་མོངས་མེད་ཡིད་འགའ་ཞིག་གི། ། །རྣ་བའི་ལམ་དུ་འགྱུར་བ་ཡིན།
+
|VariationOriginal=ཇི་ལྟར་རྣ་བ་དང་བྲལ་བས། ། །ཕྲ་མོའི་སྒྲ་ནི་མི་མྱོང་ཞིང་།<br>ཐམས་ཅད་ལྷ་ཡི་རྣ་བར་ཡང་། ། །རྣ་ལམ་དུ་ནི་མི་འགྲོ་བཞིན།<br>དེ་བཞིན་ཆོས་ཕྲ་མཆོག་ཏུ་ནི། ། །ཞིབ་མོའི་ཡེ་ཤེས་སྤྱོད་ཡུལ་ཡང་།<br>ཉོན་མོངས་མེད་ཡིད་འགའ་ཞིག་གི། ། །རྣ་བའི་ལམ་དུ་འགྱུར་བ་ཡིན།
 
|VariationOriginalSource=[https://adarsha.dharma-treasure.org/kdbs/degetengyur/pbs/2916193 Dege, PHI, 137]
 
|VariationOriginalSource=[https://adarsha.dharma-treasure.org/kdbs/degetengyur/pbs/2916193 Dege, PHI, 137]
 
|VariationTrans=Just as those deprived of ears do not hear subtle sounds<br>And not all [sounds] become audible even for those with the divine ear,<br>So the subtle dharma, the object of the most acute wisdom,<br>Becomes audible only for those whose minds are not afflicted.
 
|VariationTrans=Just as those deprived of ears do not hear subtle sounds<br>And not all [sounds] become audible even for those with the divine ear,<br>So the subtle dharma, the object of the most acute wisdom,<br>Becomes audible only for those whose minds are not afflicted.

Revision as of 14:02, 16 September 2020

Ratnagotravibhāga Root Verse IV.41

Verse IV.41 Variations

यथा सूक्ष्मान् शब्दान् अनुभवति न श्रोत्रविकलो न दिव्यश्रोत्रे ऽपि श्रवणपथन् आयान्ति निखिलम्
तथा धर्मः सूक्ष्मः परमनिपुणज्ञानविषयः प्रयात्य् एकेषां तु श्रवणपथम् अविलष्टमनसाम्
E. H. Johnston as input by the University of the West.[1]
yathā sūkṣmān śabdān anubhavati na śrotravikalo na divyaśrotre ’pi śravaṇapathan āyānti nikhilam
tathā dharmaḥ sūkṣmaḥ paramanipuṇajñānaviṣayaḥ prayāty ekeṣāṃ tu śravaṇapatham avilaṣṭamanasām
E. H. Johnston as input by the University of the West.[2]
ཇི་ལྟར་རྣ་བ་དང་བྲལ་བས། ། །ཕྲ་མོའི་སྒྲ་ནི་མི་མྱོང་ཞིང་།
ཐམས་ཅད་ལྷ་ཡི་རྣ་བར་ཡང་། ། །རྣ་ལམ་དུ་ནི་མི་འགྲོ་བཞིན།
དེ་བཞིན་ཆོས་ཕྲ་མཆོག་ཏུ་ནི། ། །ཞིབ་མོའི་ཡེ་ཤེས་སྤྱོད་ཡུལ་ཡང་།
ཉོན་མོངས་མེད་ཡིད་འགའ་ཞིག་གི། ། །རྣ་བའི་ལམ་དུ་འགྱུར་བ་ཡིན།
Just as those deprived of ears do not hear subtle sounds
And not all [sounds] become audible even for those with the divine ear,
So the subtle dharma, the object of the most acute wisdom,
Becomes audible only for those whose minds are not afflicted.
De même que les malentendants
Ne perçoivent pas les sons subtils
Et que l’oreille divine elle-même
N’entend pas tous les sons, (IV, 42)


De même, les enseignements les plus subtils
Relèvent de la sagesse primordiale, fine aussi,
Mais ils atteindront seulement les oreilles
D’une poignée de sages libres d’affections.

RGVV Commentary on Verse IV.41

།ངག་གི་དབྱངས་བརྗོད་པས་ངེས་པར་འབྱིན་པའི་ལམ་ལས་བརྩམས་ཏེ་འདོམས་པ་དང་རྗེས་སུ་བསྟན་པ་ནི། རྗེས་སུ་བསྟན་པའི་ཆོ་འཕྲུལ་ལོ། །དེ་ལྟར་ཐོགས་པ་མེད་{br}པར་འགྲོ་བའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་དབྱངས་ཀྱི་དཀྱིལ་འཁོར་ནམ་མཁའི་ཁམས་ལྟར་ཡོངས་སུ་ཆད་པ་མེད་པར་འཇུག་ཀྱང་ཐམས་ཅད་དུ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་དམིགས་པར་མ་གཏོགས་པ་གང་ཡིན་པ་དེར་སངས་རྒྱས་ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱི་དཀྱིལ་འཁོར་གྱི་ཉེས་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བསྟན་པའི་དོན་དུ་{br}དེ་མ་གཏོགས་པ་རྣམས་ཀྱི་བདག་ཉིད་ཀྱི་ཉེས་པ་ལས་བརྩམས་ཏེ་ཚིགས་སུ་བཅད་པ། ཇི་ལྟར་རྣ་བ་དང་བྲལ་བས། །ཕྲ་མོའི་སྒྲ་ནི་མི་མྱོང་བཞིན། །ཐམས་ཅད་ལྷ་ཡི་རྣ་བར་ཡང་། །རྣ་ལམ་དུ་ནི་མི་འགྲོ་བཞིན། །དེ་བཞིན་ཆོས་ཕྲ་མཆོག་ཏུ་ནི། །ཞིབ་མོའི་ཡེ་ཤེས་སྤྱོད་ཡུལ་{br}ཡང་། །ཉོན་མོངས་མེད་ཡིད་འགའ་ཞིག་གི། །རྣ་བའི་ལམ་དུ་འགྱུར་བ་ཡིན།

Other English translations[edit]

Obermiller (1931) [6]
Those that are deprived of the faculty of audition
Cannot hear the subtle sounds,
And, likewise not all the sounds can reach,
Even the ears of those who are possessed
Of divine, superhuman audition.
In a similar way the Doctrine, exceedingly subtle,
As it is the object of Transcendental Knowledge,
Can reach only the ear of one
Whose mind is free from defilement.
Takasaki (1966) [7]
Just as a deaf person cannot hear a subtle voice,
Or even to a man of divine ears,
Not all sounds become audible,
Similarly, being the object of the most subtle Wisdom,
The Doctrine, of subtle character, becomes audible
Only to one whose mind is free from defilements.
Fuchs (2000) [8]
Without [an intact sense of] hearing
one cannot experience subtle sound,
and all [its manifold variations]
do not even reach the ears of a god.
Likewise, as the field of experience
of the very finest primordial wisdom,
the subtle Dharma only reaches the ear
of someone whose mind is rid of poison.

Textual sources[edit]

Commentaries on this verse[edit]

Academic notes[edit]

  1. Digital Sanskrit Buddhist Canon Unicode Input
  2. Digital Sanskrit Buddhist Canon Unicode Input
  3. Brunnhölzl, Karl. When the Clouds Part: The Uttaratantra and its Meditative Tradition as a Bridge between Sūtra and Tantra. Boston: Snow Lion Publications, an imprint of Shambhala Publications, 2014.
  4. I follow MB sarvathopalabhdiḥ (supported by DP (ram pa thams cad kyis dmigs pa) against J sarvaghoṣopalabhiḥ.
  5. I follow Schmithausen’s suggestion to emend MB atatpradinām to atatpravedinām (supported by C) against J atatprahitānām (DP de ma gtogs pa rnams is an obvious misspelling of de ma rtogs pa rnams).
  6. Obermiller, E. "The Sublime Science of the Great Vehicle to Salvation Being a Manual of Buddhist Monism." Acta Orientalia IX (1931), pp. 81-306.
  7. Takasaki, Jikido. A Study on the Ratnagotravibhāga (Uttaratantra): Being a Treatise on the Tathāgatagarbha Theory of Mahāyāna Buddhism. Serie Orientale Roma 33. Roma: Istituto Italiano per il Medio ed Estremo Oriente (ISMEO), 1966.
  8. Fuchs, Rosemarie, trans. Buddha Nature: The Mahayana Uttaratantra Shastra. Commentary by Jamgon Kongtrul and explanations by Khenpo Tsultrim Gyamtso. Ithaca, N. Y.: Snow Lion Publications, 2000.