Verse IV.32

Ratnagotravibhāga Root Verse IV.32

Previous Verse

Next Verse

Verse IV.32 Variations

अनित्यदुःखानैरात्म्यशान्तशब्दैः प्रमादिनः
चोदयत्यमरान् सर्वानसकृद्देवदुन्दुभिः

E. H. Johnston as input by the University of the West.

anityaduḥkhānairātmyaśāntaśabdaiḥ pramādinaḥ
codayatyamarān sarvānasakṛddevadundubhiḥ

E. H. Johnston as input by the University of the West.

།མི་རྟག་སྡུག་བསྔལ་བདག་མེད་དང་།
ཞི་བའི་སྒྲ་ཡིས་བག་མེད་པའི། །
ལྷ་རྣམས་ཐམས་ཅད་ཡང་དང་ཡང་། །
ཆོས་ཀྱི་རྔས་ནི་སྐུལ་བྱེད་ལྟར། །

Dege, PHI, 136

The drum of the gods again and again
Summons all the heedless gods
Through the sounds "impermanence,"
"Suffering," "lack of self," and "peace,"

When the Clouds Part, Brunnhölzl, 442

Le tambour du Dharma exhorte encore

Et toujours les dieux insouciants,

Au son des mots : impermanence,

Souffrance, irréalité du soi et paix.

Charrier, Christian and Patrick Carré. Traité de la Continuité suprême du Grand Véhicule. Plazac: Éditions Padmakara, 2019.

RGVV Commentary on Verse IV.32

Tibetan
English
Sanskrit
Chinese

---

Full Tibetan Commentary
Full English Commentary
Full Sanskrit Commentary
Full Chinese Commentary

།ལྷའི་རྔ་བཞིན་ཞེས་བྱ་བ་ནི། ཇི་ལྟར་ལྷ་ནང་ལྷ་རྣམས་ཀྱི། །སྔོན་གྱི་དཀར་པོའི་མཐུ་ཡིས་ནི། །འབད་དང་གནས་དང་ཡིད་གཟུགས་དང་། །རྣམ་པར་རྟོག་པ་མེད་བཞིན་དུ། །མི་རྟག་སྡུག་བསྔལ་བདག་མེད་དང་། །{br}ཞི་བའི་སྒྲ་ཡིས་བག་མེད་པའི། །ལྷ་རྣམས་ཐམས་ཅད་ཡང་ནས་ཡང་། །ཆོས་ཀྱི་རྔས་ནི་སྐུལ་བྱེད་ལྟར། །དེ་བཞིན་ཁྱབ་བདག་འབད་སོགས་དང་། །བྲལ་དང་འགྲོ་བ་མ་ལུས་པ། །སངས་རྒྱས་གསུང་གིས་ཁྱབ་མཛད་དེ། །སྐལ་ལྡན་རྣམས་ལ་ཆོས་སྟོན་ཏོ། །ཇི་ལྟར་ལྷ་ནང་ལྷ་རྣམས་{br}ཀྱི། །རྔ་སྒྲ་རང་གི་ལས་ལས་བྱུང་། །དེ་བཞིན་འཇིག་རྟེན་ཐུབ་པའི་ཆོས། །གསུང་བའང་རང་གི་ལས་ལས་འབྱུང་། །འབད་གནས་ལུས་དང་སེམས་བྲལ་བའི། །སྒྲ་དེ་ཇི་ལྟར་ཞི་སྒྲུབ་ལྟར། །དེ་བཞིན་བཞི་དང་བྲལ་བ་ཡི། །ཆོས་འདི་ཞི་བ་སྒྲུབ་པར་བྱེད། །ཇི་ལྟར་ལྷ་ཡི་གྲོང་ན་{br}རྔ་སྒྲའི་རྒྱུན་འབྱུང་མི་འཇིགས་སྦྱིན་པ་ནི། །ཉོན་མོངས་གཡུལ་དུ་འཇུག་ཚེ་ལྷ་མིན་གཡུལ་རྒྱལ་རྩེད་མོ་སེལ་བ་བཞིན། །དེ་བཞིན་འཇིག་རྟེན་དག་ན་བསམ་གཏན་གཟུགས་མེད་ལ་སོགས་རྒྱུས་བྱུང་བ། །སེམས་ཅན་ཉོན་མོངས་སྡུག་བསྔལ་རབ་འཇོམས་ཞི་བ་བླ་མེད་ལམ་ཚུལ་བརྗོད།།{br}ཅིའི་ཕྱིར་འདིར་ཆོས་ཀྱི་རྔ་ཉིད་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ཀྱི། ལྷའི་སིལ་སྙན་གྱི་རྣམ་པ་དེ་ལས་གཞན་པ་དག་ཀྱང་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་དག་ལྷ་རྣམས་ཀྱི་སྔོན་བྱས་པའི་ལས་ཀྱི་དབང་གིས་མོད་ཁོ་ནར་ལྷའི་རྣ་བར་ཡིད་འཕྲོག་པའི་སྒྲའི་རྗེས་སུ་འབྱུང་བར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་དབྱངས་{br}དང་དེ་དག་ཆོས་མི་མཐུན་པའི་ཡོན་ཏན་རྣམ་པ་བཞིའོ། །དེ་དག་ཀྱང་གང་ཞེ་ན། འདི་ལྟ་སྟེ། ཉི་ཚེ་བ་ཉིད་དང་། ཕན་པ་མ་ཡིན་པ་ཉིད་དང་། བདེ་བ་མ་ཡིན་པ་ཉིད་དང་། ངེས་པར་འབྱིན་པར་བྱེད་པ་མ་ཡིན་པ་ཉིད་དོ། །ཆོས་ཀྱི་རྔ་ནི་བག་མེད་པའི་ལྷའི་ཚོགས་མཐའ་

---

དག་བསྐུལ་བ་ཉིད་དང་། དེའི་དུས་ལ་མི་འདའ་བས་ན་ཉི་ཚེ་བ་མ་ཡིན་པ་ཉིད་དུ་བསྟན་ཏོ། །ལྷ་མ་ཡིན་ལ་སོགས་པ་ཕ་རོལ་གྱི་ཚོགས་ཉེ་བར་འཚེ་བའི་འཇིགས་པ་ལས་ཡོངས་སུ་སྐྱོབ་པ་ཉིད་དང་། བག་ཡོད་པའི་གནས་ལ་རབ་ཏུ་སྦྱོར་བས་ན་ཕན་པ་ཉིད་དང་། {br}དམ་པ་མ་ཡིན་པའི་འདོད་པའི་དགའ་བ་དེ་རྣམ་པར་འབྱེད་པ་ཉིད་དང་། ཆོས་ཀྱི་ཀུན་དགའི་དགའ་བདེ་ཉེ་བར་སྒྲུབ་པས་ན་བདེ་བ་ཉིད་དོ། །མི་རྟག་པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་བ་དང་། སྟོང་པ་དང་། བདག་མེད་པའི་སྒྲ་སྒྲོགས་པ་ཉིད་དང་། ཉེ་བར་འཚེ་བའི་ཕོངས་པ་ཐམས་ཅད་ཉེ་བར་ཞི་བར་{br}བྱེད་པས་ན་ངེས་པར་འབྱིན་པར་བྱེད་པ་ཉིད་དུ་བསྟན་ཏོ།

(2) [That sūtra also] says that [buddha activity] is like the drum of the gods.

Just as in the heaven of the gods,

As a result of their previous virtue

And free from effort, location,

Mind, form, and conception, IV.31

The drum of the gods again and again

Summons all the heedless gods

Through the sounds "impermanence,"

"Suffering," "lack of self," and "peace," IV.32

So the lord, who pervades the world

In its entirety, with his buddha voice,

Teaches the dharma, free from effort

And so on, to those who are suitable. IV.33

Just as the sound of the divine drum in the heaven of the gods arises from their own karma,

The sage’s teaching of the dharma in the world also arises from [the world’s] own karma.

Just as [the drum’s] sound, free from effort, location, body, and mind, brings forth peace,

So this dharma devoid of those four factors brings forth peace. IV.34

Just as, when engaging in the troubles of battle in the city of the gods, the sound of this drum

Arises as the cause for them to be fearless and to engage in the [war]play of being victorious over the forces of the asuras,

So in the world the dhyānas, formless [absorptions], and so on, arise as the cause for the [Buddha’s] speech (P129b)

About the principle of the unsurpassable path that destroys the afflictions and pacifies the suffering in sentient beings. IV.35

[You may wonder,] "Why does [this example] here refer [only] to the drum of dharma and not to the cymbals and other kinds of divine [musical instruments]? Due to the power of the previously committed virtuous karma of the gods, without being played [by anybody], these [other instruments] too produce divine sounds pleasant to hear." (J103) [They are not referred to here] because they are dissimilar to the Tathāgata’s voice in terms of four kinds of qualities. What are these? They are as follows: being limited, not beneficial, unpleasant, and not conducive to deliverance. By contrast, the drum of dharma is explained to be unlimited because it summons all the assemblies of heedless gods without exception (D124a) and never misses the [proper] time for [doing] so. It is beneficial because it protects [the gods] from being afraid of any harm [caused by] the hosts of their adversaries, such as the asuras, and because it connects them with the [crucial] point of heedfulness. It is pleasant because it makes [the gods] abandon the delight and pleasure due to wrong desire and because it brings them close to the [true] delight and pleasure of relishing the dharma. It is explained to be conducive to deliverance because it utters the sounds "impermanence," "suffering," "emptiness," and "lack of self" and because it pacifies misfortune and mental disturbance.

devadundubhivaditi/

yathaiva divi devānāṃ pūrvaśuklānubhāvataḥ/

yatnasthānamanorūpavikalparahitā satī//31//

anityaduḥkhānairātmyaśāntaśabdaiḥ pramādinaḥ/

codayatyamarān sarvānasakṛddevadundubhiḥ//32//

vyāpya buddhasvaraṇaivaṃ vibhurjagadaśeṣataḥ/

dharma diśati bhavyebhyo yatnādirahito'pi san//33//

devānāṃ divi divyadundubhiravo yaidvat svakarmodbhavo

dharmodāharaṇaṃ munerapi tathā loke svakarmodbhavam/

yatnasthānaśarīracittarahitaḥ śabdaḥ sa śāntyāvaho

yadvat tadvadṛte catuṣṭayamayaṃ dharmaḥ sa śāntyāvahaḥ//34//

saṃgrāmakleśavṛttāvasurabalajayakrīḍāpraṇudanaṃ

dundubhyāḥ śabdahetuprabhavamabhayadaṃ yadvat surapure/

sattveṣu kleśaduḥkhapramathanaśamanaṃ mārgottamavidhau

dhyānārūpyādihetuprabhavamapi tathā loke nigaditam//35//

kasmād iha dharmadundubhir evādhikṛtā na tadanye divyās tūryaprakārāḥ / te ’pi hi divaukasāṃ pūrvakṛtakuśalakarmavaśād aghaṭṭitā eva divyaśravaṇamanoharaśabdam anuruvanti / tais tathāgataghoṣasya catuḥprakāraguṇavaidharmyāt / tat punaḥ katamat / tad yathā prādeśikatvam ahitatvam asukhatvam anairyāṇikatvam iti / dharmadundubhyāḥ punar aprādeśikatvam aśeṣapramattadevagaṇasaṃcodanatayā ca tatkālānatikramaṇatayā ca paridīpitam / hitatvam asurādiparacakropadravabhayaparitrāṇatayā cāpramādasaṃniyojanatayā ca / sukhatvam asatkāmaratisukhavivecanatayā ca dharmārāmaratisukhopasaṃharaṇatayā ca / nairyāṇikatvam anityaduḥkhaśūnyānātmaśabdoccāraṇatayā ca sarvopadravopāyāsopaśāntikaraṇatayā ca paridīpitam /

No Chinese commentary defined.

Other English translations

Obermiller (1931)

The drum of the Doctrine, again, and again,

Summons the inattentive gods

By the sounds of "evanescence," of "suffering,"

Of "impersonality," and of "quiescence."

Takasaki (1966)

Alarms all the inattentive gods again and again,

By producing the sounds of 'evanescence', of 'suffering',

Of 'impersonality' and of 'quiescence';

Fuchs (2000)

no vibration and no intention at all,

the drum resounds again and again

with "impermanence" and "suffering,"

"non-existence of self" and "peace,"

admonishing all the careless gods.

Textual sources

Commentaries on this verse

Academic notes