Verse III.1

From Buddha-Nature
Ratnagotravibhāga Root Verse III.1

Verse III.1 Variations

स्वार्थः परार्थः परमार्थकाय-
स्तदाश्रिता संवृतिकायता च
फलं विसंयोगविपाकभावा-
देतच्चतुः षष्टिगुणप्रभेदम्
E. H. Johnston as input by the University of the West.[1]
svārthaḥ parārthaḥ paramārthakāya-
stadāśritā saṃvṛtikāyatā ca
phalaṃ visaṃyogavipākabhāvā-
detaccatuḥ ṣaṣṭiguṇaprabhedam
E. H. Johnston as input by the University of the West.[2]
།།རང་དོན་གཞན་དོན་དོན་དམ་སྐུ་དང་ནི།
།དེ་ལ་བརྟེན་པ་ཀུན་རྫོབ་སྐུ་ཉིད་དེ།
།བྲལ་དང་རྣམ་པར་སྨིན་པའི་འབྲས་བུ་ནི།
།ཡོན་ཏན་དབྱེ་བ་དྲུག་ཅུ་བཞི་འདི་དག
One’s own welfare and the welfare of others consist of the ultimate kāya
And the seeming kāya that is based on it, respectively.
Due to representing the states of freedom and maturation, respectively,
They represent the fruition, which is classified as sixty-four qualities.
Le bien propre et le bien d’autrui sont le corps absolu
Et les corps relatifs qui en dépendent.
Ils présentent soixante-quatre qualités
Qui sont des fruits de séparation et de maturation.

RGVV Commentary on Verse III.1

།།ད་ནི་གང་དག་དེ་ལ་བརྟེན་པ་ནོར་བུའི་འོད་དང་མདོག་དང་དབྱིབས་བཞིན་དུ་དབྱེར་མེད་པའི་རང་བཞིན་ཉིད་ཀྱིས་ཤིན་ཏུ་དྲི་མ་མེད་པའི་ཡོན་ཏན་དེ་དག་བཤད་པར་བྱ་སྟེ། དེས་ན་དེའི་རྗེས་ཐོགས་སུ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་རྣམ་པར་དབྱེ་བ་ལས་{br}བརྩམས་ཏེ་ཚིགས་སུ་བཅད་པ། རང་དོན་གཞན་དོན་དོན་དམ་སྐུ་དང་ནི། །དེ་ལ་བརྟེན་པའི་ཀུན་རྫོབ་སྐུ་ཉིད་དེ། །བྲལ་དང་རྣམ་པར་སྨིན་པས་འབྲས་བུ་ནི། །ཡོན་ཏན་དབྱེ་བ་དྲུག་ཅུ་བཞི་འདི་དག

Other English translations[edit]

Textual sources[edit]

Commentaries on this verse[edit]

Academic notes[edit]

  1. Digital Sanskrit Buddhist Canon Unicode Input
  2. Digital Sanskrit Buddhist Canon Unicode Input
  3. Brunnhölzl, Karl. When the Clouds Part: The Uttaratantra and its Meditative Tradition as a Bridge between Sūtra and Tantra. Boston: Snow Lion Publications, an imprint of Shambhala Publications, 2014.
  4. As also explicitly stated in RGVV in its introductory remarks on II.18ff, usually, the ultimate kāya and the fulfillment of one’s own welfare are equated with the dharmakāya, while the welfare of others and the conventional kāyas of seeming reality are equated with the two rūpakāyas. However, VT (fol. 15r1) glosses "one’s own welfare" as "the sambhogakāya, which is the ultimate kāya." "The welfare of others" is "the nirmāṇakāya, which is the seeming kāya based on the sambhoga[kāya]."VT further comments: "The fruition that is the freedom from the afflictions consists of the powers and so on. The maturational fruition consists of the [thirty-two] marks of a great being, which is the fruition that is in common [with others, such as cakravartins]."