Verse V.13

Ratnagotravibhāga Root Verse V.13

Previous Verse

Next Verse

Verse V.13 Variations

दानं दानमयं पुण्यं शीलं शीलमयं स्मृतम्
द्वे भावनामयं क्षान्तिध्याने वीर्यं तु सर्वगम्

E. H. Johnston as input by the University of the West.

dānaṃ dānamayaṃ puṇyaṃ śīlaṃ śīlamayaṃ smṛtam
dve bhāvanāmayaṃ kṣāntidhyāne vīryaṃ tu sarvagam

E. H. Johnston as input by the University of the West.

སྦྱིན་བྱུང་བསོད་ནམས་སྦྱིན་པ་སྟེ།
།ཚུལ་ཁྲིམས་ལས་བྱུང་ཚུལ་ཁྲིམས་ཡིན།
།བཟོད་དང་བསམ་གཏན་གཉིས་དག་ནི།
།སྒོམ་བྱུང་བརྩོན་འགྲུས་ཀུན་ཏུ་འགྲོ།

Dege, PHI, 144

Generosity is the merit that arises from giving,
Discipline is declared to arise from discipline,
The pair of patience and dhyāna arises
From meditation, and vigor is present in all.

When the Clouds Part, Brunnhölzl, 457

Le mérite né du don, c’est la générosité,

Et le mérite né de la moralité, la discipline ;

La patience et la concentration sont toutes deux

des effets de la méditation.

La persévérance peut s’appliquer à toutes.

Charrier, Christian and Patrick Carré. Traité de la Continuité suprême du Grand Véhicule. Plazac: Éditions Padmakara, 2019.

RGVV Commentary on Verse V.13

Tibetan
English
Sanskrit
Chinese

---

Full Tibetan Commentary
Full English Commentary
Full Sanskrit Commentary
Full Chinese Commentary

།ཚིགས་སུ་བཅད་པ་འདི་རྣམས་ཀྱི་དོན་ནི། ཚིགས་སུ་བཅད་པ་དགུས་བཤད་པར་རིག་པར་བྱ་སྟེ། གནས་དང་དེ་ནི་གྱུར་པ་དང་། །དེ་ཡི་ཡོན་ཏན་དོན་གྲུབ་སྟེ། །རྒྱལ་བ་ཡི་ནི་མཁྱེན་{br}པའི་ཡུལ། །རྣམ་བཞི་ཇི་སྐད་བརྗོད་འདི་ལ། །བློ་ལྡན་ཡོད་དང་ནུས་ཉིད་དང་། །ཡོན་ཏན་ལྡན་པར་མོས་པས་ན། །མྱུར་དུ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཡི། །གོ་འཕང་འཐོབ་པའི་སྐལ་ལྡན་འགྱུར། །བསམ་མི་ཁྱབ་པའི་ཡུལ་འདི་ནི། །ཡོད་དང་བདག་འདྲས་ཐོབ་ནུས་དང་། །ཐོབ་པ་འདི་འདྲའི་{br}ཡོན་ཏན་དང་། །ལྡན་ཞེས་དད་པས་མོས་པའི་ཕྱིར། །འདུན་བརྩོན་དྲན་དང་བསམ་གཏན་དང་། །ཤེས་རབ་ལ་སོགས་ཡོན་ཏན་སྣོད། །བྱང་ཆུབ་སེམས་ནི་དེ་དག་ལ། །རྟག་ཏུ་ཉེ་བར་གནས་པར་འགྱུར། །དེ་ནི་རྟག་ཏུ་ཉེར་གནས་པས། །རྒྱལ་བའི་སྲས་པོ་ཕྱིར་མི་ལྡོག །བསོད་ནམས་ཕ་རོལ་ཕྱིན་{br}རྫོགས་དང་། །ཡོངས་སུ་དག་པ་ཉིད་དུ་འགྱུར། །བསོད་ནམས་ཕ་རོལ་ཕྱིན་པ་ལྔ། །དེ་ལ་རྣམ་གསུམ་རྟོག་མེད་པས། །དེ་རྫོགས་ཡོངས་སུ་དག་པ་ནི། །དེ་ཡི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་སྤངས་ཕྱིར། །སྦྱིན་བྱུང་བསོད་ནམས་སྦྱིན་པ་དེ། །ཚུལ་ཁྲིམས་ལས་བྱུང་ཚུལ་ཁྲིམས་ཡིན། །བཟོད་དང་བསམ་གཏན་གཉིས་དག་ནི། །{br}སྒོམ་བྱུང་བརྩོན་འགྲུས་ཀུན་ཏུ་འགྲོ། །འཁོར་གསུམ་རྣམ་པར་རྟོག་པ་གང་། །དེ་ནི་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པར་འདོད། །སེར་སྣ་ལ་སོགས་རྣམ་རྟོག་གང་། །དེ་ནི་ཉོན་མོངས་སྒྲིབ་པར་འདོད། །ཤེས་རབ་ལས་གཞན་འདི་དག་ནི། །སྤོང་རྒྱུ་གཞན་མེད་དེ་ཡི་ཕྱིར། །ཤེས་རབ་མཆོག་ཡིན་དེ་བཞི་ནི། །

---

ཐོས་པ་དེ་ཕྱིར་ཐོས་པ་མཆོག

The summarized meaning of these verses should be understood by the following nine verses.

With regard to the foundation, its change,

Its qualities, and the promotion of welfare,

These four aspects of the object of the wisdom

Of the victors as they were described, V.7

The intelligent have faith in [the foundation’s] existing,

[Its change’s] being possible, and its being endowed with qualities.

Therefore, they swiftly become suitable

To attain the state of a tathāgata. V.8

They are full of confidence and faith, [thinking,]

"This inconceivable object exists,

Can be attained by someone like me,

And, once attained, possesses such qualities." V.9

Thereby, bodhicitta as the receptacle

Of qualities such as confidence, vigor,

Mindfulness, dhyāna, and prajñā

Is present in them at all times. V.10

Since that [bodhicitta] is always present,

The children of the victors are irreversible (P134b)

And reach the completion

And purity of the pāramitā of merit. V.11

Merit refers to the [first] five pāramitās,

Its completion is due to being nonconceptual

About the three aspects, and its purity

Is by virtue of the relinquishment of its antagonistic factors. V.12

Generosity is the merit that arises from giving,

Discipline is declared to arise from discipline,

The pair of patience and dhyāna arises

From meditation, and vigor is present in all. V.13 (J117)

Conceptions in terms of the three spheres

Are asserted as the cognitive obscurations.

Antagonistic factors such as envy

Are held to be the afflictive obscurations. V.14

Without prajñā, the other [pāramitās] do not represent

The causes for relinquishing these [obscurations].

Therefore, prajñā is the highest one, and its root (D128b)

Is study, so study is supreme [too]. V.15

eṣā ślokānāṃ piṇḍārtho navabhiḥ ślokairveditavyaḥ/

āśraye tatparāvṛttau tadguṇeṣvarthasādhane/

caturvidhe jinajñānaviṣaye'smin yathodite//7//

dhimānastitvaśaktatvaguṇavattvā dhimuktitaḥ/

tathāgatapadaprāptibhavyatāmāśu gacchati//8//

astyasau viṣayo'cintyaḥ śakyaḥ prāptuṃ sa mādṛśaiḥ/

prāpta evaṃguṇaścāsāviti śraddhādhimuktitaḥ//9//

chandavīryasmṛtidhyānaprajñādiguṇabhājanam/

bodhicittaṃ bhavatyasya satataṃ pratyapasthitam//10//

taccittapratyupasthānādavivartyo jinātmajaḥ/

puṇyapāramitāpūripariśuddhiṃ nigacchati//11//

puṇyaṃ pāramitāḥ pañca tredhā tadavikalpanāt/

tatpūriḥ pariśuddhistu tad vipakṣaprahāṇataḥ//12//

dānaṃ dānamayaṃ puṇyaṃ śīlaṃ śīlamayaṃ smṛtam/

dve bhāvanāmayaṃ kṣāntidhyāne vīryaṃ tu sarvagam//13//

trimaṇḍalavikalpo yastajjñeyāvaraṇaṃ matam/

mātsaryādivipakṣo yastat kleśāvaraṇaṃ matam//14//

etatprahāṇahetuśca nānyaḥ prajñāmṛte tataḥ/

śreṣṭhā prajñā śrutaṃ cāsya mūlaṃ tasmācchrutaṃ param//15//

No Chinese commentary defined.

Other English translations

Textual sources

Commentaries on this verse

Academic notes

ātman - Though it can simply be used as the expression "I" or "me", in Indian thought the notion of self refers to a permanent, unchanging entity, such as that which passes from life to life in the case of people, or the innate essence (svabhāva) of phenomena. Skt. आत्मन् Tib. བདག་ Ch. 我,灵魂

bodhicitta - The altruistic thought to seek enlightenment for the sake of all sentient beings. It is said to have two aspects: compassion aimed at sentient beings and their problems and the wisdom of enlightenment as the solution. Skt. बोधिचित्त Tib. བྱང་ཆུབ་སེམས། Ch. 菩提心

prajñā - One of the key terms for wisdom or knowledge, most often having the sense of insight, transcendent knowledge, or perhaps gnosis. In some contexts it can also refer to cognition or intellectual understanding. Skt. प्रज्ञा Tib. ཤེས་རབ་ Ch. 般若

pāramitā - The six or ten types of practices which lead an individual to Buddhahood. The practice of perfections is particularly important in Mahāyāna Buddhism in which the entire path of the Bodhisattva to reach full enlightenment is included in the six or ten perfections. The six perfections are that of giving, of discipline, patience, zeal, meditation, and wisdom. The perfection of skill-in-means, aspirations, power, and pristine wisdom are added to them to make ten perfections. Skt. पारमिता Tib. ཕར་ཕྱིན།,ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ། Ch. 波羅蜜

āvaraṇa - Literally, that which obscures or conceals. Often listed as a set of two obscurations (sgrib gnyis): the afflictive emotional obscurations (Skt. kleśāvaraṇa, Tib. nyon mongs pa'i sgrib pa) and the cognitive obscurations (Skt. jñeyāvaraṇa, Tib. shes bya'i sgrib pa). By removing the first, one becomes free of suffering, and by removing the second, one becomes omniscient. Skt. आवरण Tib. སྒྲིབ་པ་