The Five Dharmas of Maitreya

[edit]

• Khenpo Shenga on "The Five Treatises of Lord Maitreya" - English
• Khenpo Shenga on "The Five Treatises of Lord Maitreya" - Tibetan

...on this occasion we are concerned with the five treatises which the noble Asaṅga heard from the Buddha's regent, the great lord on the tenth bhūmi [i.e., Maitreya], and then spread throughout the world, teachings that were given in order to explain the intent of the entire mahāyāna. They are:

The Ornament of Clear Realization (Abhisamayālaṃkāra), which explains the intent of the sūtras teaching profound emptiness;

The Ornament of Sutras (Sūtrālaṃkāra) and the two 'Distinguishing's, which explain the intent of the sūtras teaching the aspect of extensive conduct; and

The Sublime Continuum (Uttaratantra), which explains the intent of the sūtras teaching the inconceivable nature of reality (dharmatā).

Moreover, these texts were given for the sake of guiding three types of individual:

The three intermediate treatises of Maitreya were composed for those to be trained through the teachings of the mahāyāna Mind Only system of philosophy;

The Ornament of Clear Realization was composed for those to be trained through the teachings of the mahāyāna Svātantrika system; and

The Sublime Continuum was composed for those to be trained through the teachings on the mahāyāna Prāsaṅgika system.

In addition:

The Ornament of Clear Realization was taught as an antidote to six mistaken concepts. In order to counteract clinging to reality, it shows how all phenomena lack inherent existence, and in order to counteract any fixation upon non-reality, it presents all the stages of the paths.

The three intermediate treatises such as The Ornament of Sūtras were taught for those who are unable to understand certain aspects of the absence of extremes. They teach the implied and indirect meanings, the three natures and so on, in order to counteract the tendency to take things too literally, and they teach the ways of engaging in an infinite variety of skilful means in order to counteract a lack of interest in the extensive aspect of the teachings and a narrow-minded wish to meditate upon selflessness.

The Treatise on the Sublime Continuum teaches that all sentient beings possess the buddha nature in order to counteract the five faults such as discouragement, and it gives various explanations, examples and categories of pure awakening in order to counteract the thought that if this is so [i.e., if all beings have the buddha nature] then there can be no decrease in faults and increase in qualities.

Source: Translated by Adam Pearcey at Lotsawa House

།དེ་ལས་སྐབས་འདིར་འཕགས་པ་ཐོགས་མེད་ཀྱིས་རྒྱལ་ཚབ་ས་བཅུའི་དབང་ཕྱུག་ཆེན་པོ་

ལས་གསན་ཅིང་འཛམ་བུའི་གླིང་དུ་དར་བར་མཛད་པའི་བྱམས་པའི་ཆོས་སྡེ་ལྔ་པོ་འདི་ནི།

ཐེག་པ་ཆེན་པོ་མཐའ་དག་གི་དགོངས་པ་འགྲེལ་པའི་ཕྱིར་དུ་གསུངས་པ་ཡིན་ཏེ། ཟབ་མོ་

སྟོང་པ་ཉིད་བསྟན་པའི་མདོ་སྡེ་རྣམས་ཀྱི་དགོངས་འགྲེལ་དུ་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན།

རྒྱ་ཆེ་བ་སྤྱོད་པའི་ཕྱོགས་བསྟན་པའི་མདོ་སྡེ་རྣམས་ཀྱི་དགོངས་འགྲེལ་དུ་མདོ་སྡེ་རྒྱན་དང་

འབྱེད་གཉིས། ཆོས་ཉིད་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་བསྟན་པའི་མདོ་སྡེ་རྣམས་ཀྱི་དགོངས་འགྲེལ་

དུ་རྒྱུད་བླ་མ་བརྩམས་པར་མཛད་དོ། །གང་ཟག་གསུམ་རྗེས་སུ་འཛིན་པའི་ཕྱིར་ཡང་ཡིན་ཏེ།

ཐེག་ཆེན་སེམས་ཙམ་པའི་གྲུབ་མཐའ་བསྟན་པས་འདུལ་བ་རྣམས་ལ་བྱམས་ཆོས་བར་པ་གསུམ།

ཐེག་ཆེན་རང་རྒྱུད་པའི་གྲུབ་མཐའ་བསྟན་པས་འདུལ་བ་རྣམས་ལ་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན།

ཐེག་ཆེན་ཐལ་འགྱུར་བའི་གྲུབ་མཐའ་བསྟན་པས་འདུལ་བ་རྣམས་ལ་རྒྱུད་བླ་མའོ། །ཡང་ལོག་པར

་རྟོག་པ་དྲུག་གི་གཉེན་པོ་ཡང་ཡིན་ཏེ། དངོས་པོར་ཞེན་པའི་གཉེན་པོར་ཆོས་ཐམས་ཅད་ངོ་བོ་ཉིད་

མེད་པ་དང་། དངོས་མེད་དུ་འཛིན་པའི་གཉེན་པོར་ལམ་གྱི་རིམ་པའི་ལུས་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་བྱས་

ཏེ་བསྟན་བཅོས་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་མཛད། མཐའ་བྲལ་གྱི་དོན་རེ་ཞིག་རྟོགས་པར་མི་ནུས་པ་

རྣམས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ཏེ། དོན་ལ་སྒྲ་ཇི་བཞིན་དུ་འཛིན་པའི་གཉེན་པོར་དགོངས་ལྡེམ་དགོངས་དང་

ངོ་བོ་ཉིད་གསུམ་སོགས་ཀྱིས་བསྟན་པ་དང་། རྒྱ་ཆེ་བའི་ཕྱོགས་ལ་མི་མོས་ཤིང་སེམས་ལས་ཆུང་ངུས་

བདག་མེད་པ་ལ་གོམས་པར་འདོད་པའི་གཉེན་པོར་ཐབས་ཀྱི་ཕྱོགས་མཐའ་ཡས་པའི་སྒོ་བསྟན་པའི་

མདོ་སྡེ་རྒྱན་སོགས་བར་པ་གསུམ་མཛད། སེམས་ཞུམ་པ་ལ་སོགས་པའི་ཉེས་པ་ལྔའི་གཉེན་པོར་

སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྙིང་པོ་ཅན་དུ་བསྟན་པ་དང་། དེ་ལྟར་ན་སྐྱོན་ཡོན་ལ་བྲི་

འཕེལ་མེད་དོ་སྙམ་དུ་འཛིན་པའི་གཉེན་པོར་རྣམ་པར་བཞག་པ་དང་། དཔེ་དང་ཤིན་ཏུ་རྣམ་པར་

དག་པའི་བྱང་ཆུབ་ལ་སོགས་པའི་དབྱེ་བ་བསྟན་པའི་སྒོ་ནས་རྒྱུད་བླ་མའི་བསྟན་བཅོས་མཛད་པ་ཡིན་ནོ། །

Source: Lotsawa House

bhūmi - A plateau of spiritual development. Skt. भूमि Tib. ས་

Mahāyāna - Mahāyāna, or the Great Vehicle, refers to the system of Buddhist thought and practice which developed around the beginning of Common Era, focusing on the pursuit of the state of full enlightenment of the Buddha through the realization of the wisdom of emptiness and the cultivation of compassion. Skt. महायान Tib. ཐེག་པ་ཆེན་པོ། Ch. 大乘

śūnyatā - The state of being empty of an innate nature due to a lack of independently existing characteristics. Skt. शून्यता Tib. སྟོང་པ་ཉིད་ Ch. 空,空門

Uttaratantra - The Ultimate Continuum, or Gyü Lama, is often used as a short title in the Tibetan tradition for the key source text of buddha-nature teachings called the Ratnagotravibhāga of Maitreya/Asaṅga, also known as the Mahāyānottaratantraśāstra. Skt. उत्तरतन्त्र Tib. རྒྱུད་བླ་མ་ Ch. 寶性論

These are the root verses of the Uttaratantra attributed to Maitreya by the Tibetan tradition.

dharmatā - The true nature of phenomenal existence. Skt. धर्मता Tib. ཆོས་ཉིད་ Ch. 法性

Cittamātra - Though it is sometimes used synonymously with Yogācāra, it is in fact one of the more prominent philosophical theories associated with this school. It asserts that the objects in the external world with which we interact are actually mentally created representations appearing as those objects. The character of these perceptions is predetermined by our own karmic conditioning that is stored in the ālayavijñāna. Skt. चित्तमात्र Tib. སེམས་ཙམ་

pratipakṣa - An antidote or remedy that contributes or supports the elimination or pacification of a particular ailment or affliction. Skt. प्रतिपक्ष Tib. གཉེན་པོ་ Ch. 對治

trisvabhāva - According to the Yogācāra school, all phenomena can be divided into three natures or characteristics: the imaginary nature (parikalpitasvabhāva), the dependent nature (paratantrasvabhāva), and the perfect or absolute nature (pariniṣpannasvabhāva). Skt. त्रिस्वभाव Tib. རང་བཞིན་གསུམ་

anātman - The nonexistence of the self as a permanent, unchanging entity. Skt. अनात्मन् Tib. བདག་མེད་པ་ Ch. 无我

ātman - Though it can simply be used as the expression "I" or "me", in Indian thought the notion of self refers to a permanent, unchanging entity, such as that which passes from life to life in the case of people, or the innate essence (svabhāva) of phenomena. Skt. आत्मन् Tib. བདག་ Ch. 我,灵魂